از مجموعه تا جایی که به یاد دارم

حجم‌های کامبیز صبری به پاسداشت معماری ایرانی از تلفیق عناصر صنعتی امروز با نشانه‌هایی از معماری کهن ایرانی شکل گرفته‌اند. او شکوه معماری سنتی ایران را در قالب بناهای شناخته‌شده به رنگ سفید و به شکلی رویاگونه ترسیم می‌کند که مورد هجوم عنصری امروزی قرار گرفته است. در اثر حاضر ستونی از توری‌های فلزی در بدنه این بنای زیبا فرورفته و چون جراحتی عمیق آن را مخدوش و آزرده کرده است.