شب عاشقان بی دل چه شبی دراز باشد

ترکیب‌بندی نیمه‌انتزاعی در این اثر کیانیان چشم را به چرخش در تمامی نقاط تابلو وا می‌دارد. «ارتباط» به شكلي روايتي در هر لته به واسطه تلاقی سایه‌ها با هم و یا عقب و جلو بودن قدم‌ها، تعریف می‌شود و هر لته نیز در کنار صحنه بعدی، این ارتباط را در مرز وصل و فراق به نوسان وا می‌دارد.

زنی جوان، با لباس سبز، یادآور زندگی و عشق؛ و مرد در نمادی از قدرت، ثبات و عاشقی اولین چیزی است که با دیدن تصویر به چشم می‌آید. هر لته صحنه‌ای را روایت می‌کند و چشم بیننده برای پی گرفتن مفهوم به تماشای فریم بعدی فراخوانده می‌شود. این حرکت سینمایی و تکنیک خاص کیانیان در ثبت عکس، صحنه‌ای شاعرانه را تداعی می‌کند که وام‌دار بیتی از غزل سعدی است: «شب عاشقان بی‌دل چه شبی دراز باشد».