آبتنی‌کردن شیرین

دیوار چون پرده نمایش به کنار رفته تا بازیگران صحنه به دیده بیایند و چشم‌انداز نامرئی و مخفی شده چهره بگشاید. اثر حاضر صحنه آبتنی کردن شیرین در چشمه و نظاره خسرو پرویز را نشان می‌دهد. این تصویر مشهورترین صحنه از قصه خسرو و شیرین در خمسه نظامی است که طی سده‌ها نگارگران بسیاری آن را تصویر کرده‌اند.

در این تصویر رضوان صادق‌زاده ضمن حفظ ساختار همیشگی کارهایش، جوی آبی را که به‌طور تلویحی عطر شیرین را به خسرو می‌رساند، نشان داده است تا از این طریق این دو دلداده را به هم پیوند زند. نقاش، با به‌کارگیری بیتی از همین منظومه «چو طاووسی عقابی دید بسته/ تذروی بر لب کوثر نشسته» که گویی بر اثر گذر زمان مخدوش و محو شده است، به سنت کتاب‌آرایی ایران اشاره می‌کند، اما دیوارها گویی فاصله‌ای بین خسرو و شیرین قصه با مخاطب امروزی ایجاد می‌کند.