عبدی اسبقی در سال 1335 در تهران متولد شد. او پس از تحصیل در حوزه‌ی ریاضیات به هنر علاقه‌مند شد و زیر نظر آیدین آغداشلو هنر را آموخت. او همچنین دارای مدرک نقاشی و تاریخ هنر از آکادمی زنگار است.
اسبقی اولین نمایشگاه انفرادی خود را در گالری سیحون در سال 1370 برگزار کرد. او در سال 1375 در بخش معاصر جشنواره‌ی اندیشه‌های اسلامی در آیینه‌ی هنر در فرهنگسرای بهمن برگزیده شد. اسبقی همچنین از سال‌های دهه‌ی 70 تا 90 به آموزش هنر پرداخت. از مهم‌ترین نمایشگاه‌های او می‌توان به نمایشگاه انفرادی در گالری شیلرپالی آلمان در سال 1385 اشاره کرد.
شاخص‌ترین المان آثار عبدی اسبقی، نوعی پوشش از جنس کاغذ، روزنامه یا پارچه است. این کاغذها در برخی آثار اطراف تابلو را دربرگرفته اند و در برخی دیگر بر روی یکی از المان‌های تابلو، مثل ظرف شیشه‌ای قرار دارند و غالباً با طنابی همراه‌اند. بنابر گفته‌ی خود نقاش، این‌ها نمادی از نوعی پوشش هستند که رمز و رازی در پشتشان وجود دارد. این رمزآلودگی در پس‌زمینه با فضاسازی سورئالیستی دیده می‌شوند.
آیدین آغداشلو در توصیف نقاشی‌های عبدی اسبقی بیان می‌کند که: «راه ورود به جهان اسبقی پیچیده و در عین حال ساده است. پیچیده است چراکه در هر اثرش بیننده را در برابر معمایی قرار می‌دهد که از سویی از هزارتوی تقابل میان «واقعیت» و «حقیقت» و از سوی دیگر، از استحاله‌ی میان «منظر عینی» و «نفوذ شاعرانگی» حادث می‌شود؛ اما ساده هم هست، چون نشانه‌ها و اشاره‌های آن، از تاریخ و فرهنگ بصری مشترکی می‌آیند که هر یک جایگاه خود را در تاریخ نقاشی ایران یا جهان تثبیت کرده‌اند؛ حرکت پیوسته‌ی عبدی اسبقی میان جهان حاضر و آثار متعلق به گذشته‌ای سپری‌شده، به حاصلی مطبوع و ملموس می‌رسد که هر تماشایی را به مکاشفه‌ای پربار تبدیل می‌کند.»
