خانه خیال

خیال در اندیشه ایرانیان عبارتی فنی برای شرح جهانی بینابینی است؛ جهانی میان جهان محسوس پیرامون و جهان معقول که به ادراک در نمی‌آید. اثر علی اتحاد هم به چنین خیالی توجه می‌کند. در گذشته معماری و پوشش ایرانی چیزی منحصربه‌فرد بود، امروز اما ایرانیان به ناچار در خانه‌هایی مکعب-مستطیل با دیوارهایی از سنگ و گچ زندگی می‌کنند. در یک سوی این چیدمان تصویری از شهری خالی دیده می‌شود و در سوی دیگر محدوده‌ای سفید که تصویری از زیست شخصیت‌های نگارگری ایران بر آن تابانده می‌شود. در اثر پیش‌رو نگارگری‌های دوبعدی پرسپکتیوهای تازه پیدا کرده‌اند و خانه‌ها حجم گرفته‌اند؛ چیزی که در سنت نقاشی ایرانی مرسوم نبود. از سوی دیگر هندسه جهان واقع شکسته است. به تعبیر اتحاد، «خانه خیال» بازتاب زیست امروز است، در پهنه‌ای که دیگر نه به تاریخ‌ گذشته‌اش متصل است و نه شکل تازه‌اش را باور کرده است.