علی شیرازی

علی شیرازی، از خوشنویسان ممتاز و برجسته‌ی ایران است. جامعه‌ی خوشنویسی شیرازی را کتیبه‌نگار و جلی‌نویسی یگانه می‌داند. او تبحرش در نستعلیق را با نقاشی درآمیخت و در جرگه‌ی هنر موسوم به نقاشی‌خط نیز وارد شد. 
آغاز علاقه‌ی او به خط به‌واسطه‌ی میراث خونی و وقایع کودکی رقم خورد. «من بصورت اتفاقی در دوره‌ی کودکی که باید مشق می‌نوشتم، یک خودنویس ویژه داشتم. مشق را در آن زمان باید با مداد می‌نوشتم ولی استثنائاً با خودنویس نوشته بودم. شاید این باعث شد خوش‌تر بنویسم و چون پررنگ‌تر بود، کار من نسبت به بچه‌های دیگر بیشتر دیده می‌شد. معلم ما آن موقع دفتر مشق مرا به بچه‌ها نشان داد و به این وسیله مرا تشویق کرد. پدربزرگم در روستا خط بدی نداشته است... اقوام می‌گفتند که خط من مانند پدربزرگم خوب است.» این علقه در دوران تحصیل به‌صورت تجربی پروبال گرفت و خط شیرازی رفته‌رفته خوش‌تر شد؛ دبیرستانی بود که معلم او را پای تخته می‌برد تا برای هم‌کلاسی‌ها سرمشق بنویسد. سال 1353 نزد معین الکتاب اصفهانی رفت و برای نخستین‌بار به‌صورت حرفه‌ای در این هنر تعلیم دید. در سال‌ها کتاب «نگارستان خط» سید حسن میرخانی را تهیه کرد و تمام صفحات آن را موبه‌مو مشق کرد. پس از آن بواسطه‌ی قطعاتی که در مجله‌ی «هنر و مردم» به چاپ می‌رسید با خط غلامحسین امیرخانی آشنا شد و به سبک او علاقه پیدا کرد و آن را الگوی کار خود قرار داد. از سال‌های 58 و 59 به‌صورت جسته‌گریخته با امیرخانی ارتباط داشت، تا اینکه در سال 1367 عازم تهران شد و این رابطه‌ از آن‌پس استمرار یافت. شیرازی چندسالی خود را وقف تقلید از قلم امیرخانی کرد. او بعدها به عضویت شورای عالی انجمن خوشنویسان ایران درآمد. علی شیرازی بیش از 19 نمایشگاه انفرادی در داخل و خارج از ایران داشته است. بسیاری از آثار او در مراکز معتبر هنری دبی، قطر و ایران نگهداری می‌شود.
کاوه تیموری درباره‌ی تأثیر و تأثرات موجود در خط شیرازی چنین می‌نویسد: «می‌توان او را امانت‌دار و تداوم‌بخش شیوه‌ی تلفیقی در خط نستعلیق دانست. شیوه‌ای که از مکتب استاد علی‌اکبر کاوه با واسطه‌ی استاد زنده‌یاد نصرالله معین استوانه‌ی اصلی آن شکل گرفته و سپس با آموخته‌های خوشنویسان دیار اصفهان غنی شده و با راه یافتن به محضر استاد غلامحسین امیرخانی بارور و ثمرآفرین گشته است. در عین حال قلم شیرازی و ذهن پویای اوبا الهام از خطوط قدما، به‌ویژه رانش و قلم‌رانی شجاعانه‌ی میرزاغلامرضا اصفهانی (1304-1245) و نرمی و سیالی خط میرحسین ترک(1235-1297 ه‌ق) و صافی و ظرافت و استحکام مکتب میرعماد به شیوه‌ای مستقل در هنر خوشنویسی دست یافته است که در حال حاضر نقطه‌ثقل ارزشمندی برای هنر خوشنویسی معاصر ایران به شمار می‌رود. درعین حال ایشان از بعد ترکیب همچنان دلبسته‌ی ترکیب‌های سحرآفرین امیرخانی در جورچین حروف و کلمات و به‌دست‌داد قصارنویسی در عیت خوانایی است.» شیرازی در  کتیبه‌نگاری با قلم‌های درشت، با پهنای دو، سه‌سانتی‌متر و بالاتر است مهارت بالایی دارد.او در نقاشی خط‌هایش نیز به مبانی خوشنویسی وفادار است. او خطوط درشت خود را در قالب فرم‌های متقارن دایره‌ای و مربعی جورچین می‌کند. گاهی نیز برای این منظور از فرم‌های نامتقارنی بهره می ‌گیرد که در آن جریان خطوط از یک‌سوی قابل به شکل اریب داخل می‌شود و از سوی دیگر خارج می‌گردد که با تکرار این موتیف در کناره‌ها همراه است. 
  اولین حضور علی شیرازی در حراج‌ها به آبان‌ماه سال 1390 (اکتبر 2011) به خانه‌حراج کریستیز بازمی‌گردد. آثار او تا مارچ سال 2021، 33 مرتبه در حراج‌های داخلی و خارجی حضور مستمر داشته و 85 درصد از آثارش در حراج‌های بین‌المللی به فروش رسیده است. گرانترین اثر او تا سال 2021 در خانه‌حراج کریستیز به مبلغ 60,000 دلار در فروردین 1391 چکش خورده است.