اردشیر محصص، متولد 1317 در لاهیجان، طراح، تصویرساز و کاریکاتوریست ایرانی است که به‌واسطه‌ی نگرش انتقادی خود در خلق آثار هنری به شهرت رسید. محصص، از سال 1338 تا 1341 در رشته علوم سیاسی دانشکده حقوق دانشگاه تهران تحصیل کرد. اولین کاریکاتورهای خود را در سال 1330 در نشریه فکاهی توفیق به چاپ رساند و تا سال 1338 با این نشریه همکاری داشت. بعدها فعالیت خود را در مقام طنزنگار در روزنامه کیهان، مجله کتاب هفته و سایر نشریات ادامه داد.
در سال 1346، نخستین کارنمای فردی اردشیر محصص در تالار قندریز تهران ترتیب یافت. به دنبال آن، آثارش چه به‌صورت گروهی و چه فردی در نقاط مختلف جهان به تماشا گذاشته شد. در سال‌های نخست دهه‌ی 1350 طرح‌های او در نشریات بین‌المللی نظیر نیویورک تایمز، گرافیس و آفریقای جوان چاپ شد. در سال 1355 اردشیر محصص به آمریکا مهاجرت کرد و در سال 1387 بعد از تحمل دوره‌ای بیماری، در نیویورک، چشم از جهان فروبست.
رویین پاکباز در مورد اردشیر محصص و سبک کاری او نوشته است: «محصص نخستین طنزنگار مطبوعاتی بود که توانست استقلال خود را در انتخاب موضوع و شیوه‌ی کارش به دست آورد. با طرح‌های طنزآمیزش در مضامین اجتماعی و سیاسی و با تأکید بر بیان تصویری آن‌ها از مرز کاریکاتور فکاهی فراتر رفت. [...] قلم راپیدوگرف ابزار اصلی طراحی‌اش بود و در نقاشی‌ها بیشتر از آبرنگ و مداد رنگی استفاده می‌کرد. به گفته خودش آثار بوُس، بروگل، دومیه و صنیع‌الملک و نقاشی‌های مکتب قهوه‌خانه بیشترین تأثیر را بر کارهای او گذاشتند؛ ولی بی‌شک در بسیاری از طرح‌هایش از تصاویر چاپ سنگی دوره قاجار نیز تأثیر گرفته بود».
