نگاهی بر آثار
داوود زندیان، نقاش، فیلمساز و نویسنده‌ی ایرانی در شهر تهران متولد شد. او آموزش هنر را در کارگاه نقاشان قهوه‌خانه‌ای و بیرون از محیط رسمی و آکادمیک شروع کرد. او در این دوران به مشق از روی شمایل‌هایی سنتی و مذهبی اساتید خود پرداخت. محمد فراهانی و حسین همدانی نخستین کسانی بودند که او را در این مسیر یاری کردند. داوود زندیان در اوان نوجوانی، در فاصله‌ی سال‌های ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۲ به سمت نقاشی پرده‌های سینمایی سوق پیدا کرد. سبقه‌ی او در شمایل‌نگاری تأثیر خود را بر دوره‌های بعدی کاری این هنرمند حک کرد. در دوره‌هایی این شمایل‌پردازی رنگ‌و‌بوی نقاشی‌های قهوه‌خانه‌ای می‌گیرد و در دوره‌هایی دیگر پلی برای رسیدن به قرائتی شخصی از هنر انقلابی مکزیک و شوروی، و بعدها پاپ‌آرت می‌شود.
داوود زندیان در ابتدای جوانی، عازم اصفهان شد. این سفر زمینه‌ای فراهم آورد تا او با تأثیر گرفتن از فضای سنتی حاکم بر هنر این شهر به سمت نگارگری سوق پیدا کند. او که هنرمندی دغدغه‌مند بود، به موازات نگارگری نوعی هنر سیاسی و اجتماعی را پی گرفت که می‌توان آن را نسخه‌ی بومی شده‌ای از نقاشی های مکزیک و شوروی قلمداد کرد. اقامت در اصفهان زمینه‌ی آشنایی او با سینما را نیز فراهم آورد. او عضو «سینمای آزاد اصفهان» شد و چند فیلم کوتاه ساخت و در زمینه‌ی طراحی پوستر برخی فیلم‌های این کانون را بر عهده گرفت. سال 1362 با کمک دوستانش «کارگاه فیلم کوچک» را به راه انداخت و در این مجموعه چند انیمیشن برای صدا و سیما ساخت. پس از برگزاری چندین نمایشگاه گروهی در سال ۱۳۶۵ به نروژ عزیمت کرد و در این کشور اقامت گزید. سال 1371 نخستین نمایشگاه انفرادی او در انجمن هنر الوروم نروژ به نمایش درآمد.
در دهه‌ی 1990 به نویسندگی روی آورد. چند داستان کوتاه و دو داستان بلند حاصل این دوره از زندگی او بود. آشنایی با اُد نِردرُم (از نقاشان مطرح نروژ) فصل جدیدی در زندگی شخصی و هنری زندیان رقم زد. پس از این آشنایی آثار داوود زندیان راه خود را به گالری‌های معتبر جهانی باز کرد. او با بهره‌گیری از تجاربش در عرصه‌ی سینما، دوره‌ای از آثار پاپ‌آرت خلق کرد. اغلب آثار او رنگ‌و‌بویی نوستالژیک دارند و شمه‌هایی از رد و تمنای گذشته در آن‌ها به چشم می‌خورد. علاوه بر آنکه موضوعات او، عناصر کهنه و قدیمی را در بر می‌گیرد، از نظر پرداخت نیز در پی القای شکلی از کهنگی است. داوود زندیان نقاشی‌های خود را در حیطه‌ی رئالیسم جادویی می‌داند. سال 1400 نمایشگاهی انفرادی از آثار این نقاش در گالری ایرانشهر تهران برگزار شد.
داوود زندیان در ابتدای جوانی، عازم اصفهان شد. این سفر زمینه‌ای فراهم آورد تا او با تأثیر گرفتن از فضای سنتی حاکم بر هنر این شهر به سمت نگارگری سوق پیدا کند. او که هنرمندی دغدغه‌مند بود، به موازات نگارگری نوعی هنر سیاسی و اجتماعی را پی گرفت که می‌توان آن را نسخه‌ی بومی شده‌ای از نقاشی های مکزیک و شوروی قلمداد کرد. اقامت در اصفهان زمینه‌ی آشنایی او با سینما را نیز فراهم آورد. او عضو «سینمای آزاد اصفهان» شد و چند فیلم کوتاه ساخت و در زمینه‌ی طراحی پوستر برخی فیلم‌های این کانون را بر عهده گرفت. سال 1362 با کمک دوستانش «کارگاه فیلم کوچک» را به راه انداخت و در این مجموعه چند انیمیشن برای صدا و سیما ساخت. پس از برگزاری چندین نمایشگاه گروهی در سال ۱۳۶۵ به نروژ عزیمت کرد و در این کشور اقامت گزید. سال 1371 نخستین نمایشگاه انفرادی او در انجمن هنر الوروم نروژ به نمایش درآمد.
در دهه‌ی 1990 به نویسندگی روی آورد. چند داستان کوتاه و دو داستان بلند حاصل این دوره از زندگی او بود. آشنایی با اُد نِردرُم (از نقاشان مطرح نروژ) فصل جدیدی در زندگی شخصی و هنری زندیان رقم زد. پس از این آشنایی آثار داوود زندیان راه خود را به گالری‌های معتبر جهانی باز کرد. او با بهره‌گیری از تجاربش در عرصه‌ی سینما، دوره‌ای از آثار پاپ‌آرت خلق کرد. اغلب آثار او رنگ‌و‌بویی نوستالژیک دارند و شمه‌هایی از رد و تمنای گذشته در آن‌ها به چشم می‌خورد. علاوه بر آنکه موضوعات او، عناصر کهنه و قدیمی را در بر می‌گیرد، از نظر پرداخت نیز در پی القای شکلی از کهنگی است. داوود زندیان نقاشی‌های خود را در حیطه‌ی رئالیسم جادویی می‌داند. سال 1400 نمایشگاهی انفرادی از آثار این نقاش در گالری ایرانشهر تهران برگزار شد.
گران ترین اثر
اولین حضور در حراج
۱۳۹۷۶
تعداد حضور در حراج
۵
تعداد آثار درحراج
۳۸%
میانگین رشد ارزش آثار
۲۱٬۲۹۳ دلار آمریکا
میانگین قیمت فروش
۸۵٬۱۷۲ دلار آمریکا
مجموع فروش
۸۰%