منوچهر یکتایی از پیشگامان هنر نوگرای ایران در سال 1300 در تهران متولد شد. یکتایی تحصیلاتش را دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران آغاز کرد، اما در سال 1323 در پی اختلاف با استادش حیدریان دانشگاه را نیمه‌کاره رها کرد. ویشکایی، دوست منوچهر یکتایی در این‌باره می‌گوید: «وقتی که در دانشکده شاگرد بود، با استادش حیدریان دعوا کرد. سر آن خیار که در یک تابلوی طبیعت بی‌جان به رنگ قرمز کشیده بود. حیدریان پرسیده بود این چیست؟ گفته بود اینجا یک تاش قرمز کم داشت! به همین خاطر هم حیدریان او را از دانشکده بیرون کرد.»
پس از آن یکتایی عازم آمریکا شد. در یک دوره‌ی کوتاه آموزشی در هنرکده‌ی اوزانفان شرکت کرد و سپس به فرانسه رفت تا در کلاس‌های آزاد بوزار تعلیم نقاشی ببیند. پس از یک‌سال دوباره به امریکا بازگشت و در هنرکده‌ی «جامعه‌ی هنرجویان» مشغول تحصیل شد. منوچهر یکتایی نخستین نمایشگاه انفرادی خود را در سال 1327 در گالری وودستاک نیویورک برپا کرد و پس از آن آثارش را در شهرهای واشنگتن، شیکاگو و بالتیمور به نمایش گذاشت. اولین حضور منوچهر یکتایی در حراج‌ها به تیرماه 1385 به خانه‌ی حراج درویتس و بلومزبری بازمی‌گردد.
یکتایی عمدتاً به‌واسطه‌ی نقاشی‌های منظره و طبیعت بیجانش مشهور است. تابلوهای او از نظر سبکی به اکسپرسیونیسم انتزاعی گرایش دارند و در مرز باریک میان پیکرنمایی و «نقاشی کنشی» قرار می‌گیرند. ترکیب‌بندی، نگاه مینیمالیستی و ضربات سنگین قلم‌مو از ویژگی‌های اصلی آثار یکتایی محسوب می‌شود که در نمایش منظره‌ها و طبیعت‌های بی‌جان او نمود بیشتری دارد. هنر او محصول سال‌ها زندگی در فرانسه و آمریکا است. تکنیک‌هایی نظیر تلفیق بداهه‌ی رنگ‌ها بر روی بوم و استفاده از کاردک به‌جای قلم‌مو نمایان‌گر تعالیم مدرنیستی در آثار یکتایی است، اما انتخاب رنگ‌ها، سوژه و نگاه او در سنت‌های شرقی ریشه دارد.
