مهدی راحمی در سال 1358 در کاشان متولد شد. این نقاش و چاپگر، مباحث طراحی و نقاشی با مضمون منظره و طبیعت بی‌جان را، به مدت سه سال، در کاشان نزد مهدی اسدزاده فرا گرفت و طراحی فیگوراتیو و چاپ دستی را نیز به مدت پنج سال در تهران از مهرداد ختایی آموخت.
او اولین نمایشگاه چاپ دستی خود را در سال 1387 در خانه هنرمندان ایران برگزار کرد. راحمی سال‌ها در شهر کاشان به تدریس طراحی پرداخت و در این مدت دو کتاب از مجموعه آثار طراحی و چاپ دستی خود را منتشر کرد.
دوره‌های کاری مهدی راحمی را می‌توان به دو دوره‌ی قبل و بعد از نمایشگاه باتلاق تقسیم کرد؛ در دوره‌ی اول کارهای راحمی، فیگورها به صورت اغراق‌شده دیده می‌شوند؛ همچنین جداشدگی فیگور از پس‌زمینه در اکثر این آثار مشهود است. در آثار دوره‌ی دوم او، با اینکه فیگورها رئالیستی نیستند، اما اغراق گذشته را نیز ندارند، بلکه بیانگر برخورد طراحانه/ نقاشانه‌ی هنرمند هستند. با کمرنگ‌شدن مرز بین طراحی و نقاشی، انسانِ تابلو در فضای اطرافش حل می‌شود، همان‌طور که فواد نجم‌الدین در استیتمنت نمایشگاه «باتلاق» نوشته است: «پیکرهای تصویرشده، وحدت و یگانگی را از دست داده و به تلی از لکه‌ها بدل شده‌اند. ضربه‌قلم‌ها نیز گاه به‌اتفاق کنار هم نشسته و اندام‌ها و بدن‌ها را شکل داده و گاه هیولاوار، صرفاً هستند تا دیگر پیکرها و اندام را در خود فرو ببرند.»
