محمد پیریایی در سال 1363 در قم متولد شد. او در مقطع کارشناسی از رشته‌ی صنایع‌دستی از دانشگاه کاشان و در مقطع کارشناسی ارشد در رشته‌ی نقاشی از دانشگاه آزاد تهران فارغ‌التحصیل شد.
پیریایی در نمایشگاه‌های گروهی مختلفی در کشورهایی نظیر آلمان، سوئیس و امارات متحده عربی شرکت داشته است. او همچنین چندین نمایشگاه انفرادی داشته است که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به «تصادف در پشت فواره‌ها»، «معبد سرخ» و «پلکان اودسا» اشاره کرد. او سابقه‌ی همکاری با گالری هما، دستان و چوم را در کارنامه‌ی هنری خود دارد.
آثار پیریایی شامل نقاشی و مجسمه است؛ موضوع اصلی هر دو دسته از آثار او مرگ و زوال است. در مجسمه‌های محمد پیریایی پیوند نقاشی و مجسمه‌سازی مشهود است. او در مجسمه‌هایش با ترکیبی از المان‌های موجود در معماری و الهام از نقاشی‌های طبیعت بی‌جان فضای میرایی و مرگ را یادآور می‌شود. پیریایی درباره‌ی تلفیق نقاشی و مجسمه‌سازی در آثارش به سابقه‌ی کار با سفال و سرامیک در دوره‌ی کارشناسی اشاره کرده است؛ او همچنین به دلیل علاقه‌ی شخصی‌اش به مدیوم طراحی، طراحی، نقاشی و چاپ را در کنار مجسمه‌سازی دنبال کرده است. اولین نمایشگاه انفرادی محمد پیرایی نمایشی از آثار چاپ سیلک بود که در گالری هما برگزار شد. علاقه‌ی پیریایی به طراحی و چاپ دستی باعث شده است که آثار متأخر او غالباً منوپرینت باشند.
پیریایی در مورد منابع الهام آثارش به کارهای طبیعت بی‌جان پاتریک کالیفیلد و فیلم‌های آیزنشتاین اشاره می‌کند. برای مثال در نمایشگاه «پلکان اودسا»، تعداد زیادی بلوک‌های محراب‌مانند روی هم چیده شده و تا سقف نمایشگاه بالا رفته بودند، این پلکان با ارجاع به فیلمی از آیزنشتاین چیدمان شده بود که در آن انسان‌ها از پله‌ها پایین می‌ریزند؛ این پله‌ها برای پیریایی به منزله‌ی پله‌های تاریخ بوده است که افراد بر روی آن در رفت‌وآمدند و این چرخه مدام در تاریخ تکرار می‌شود.
