رضا عباسی، نگارگر، رسام و از بنیان‌گذاران مکتب اصفهان به سال 942 خ. متولد شد و در 1014 خ. چشم از جهان فروبست. نقاشی را نخست نزد پدرش علی اصغر کاشانی آموخت و فعالیت هنری خود را از شهر قزوین آغاز کرد. اوایل، آثارش را با نام «آقا رضا» قلم زد و با پیوستن به دربار شاه عباسِ اول لقب «عباسی» گرفت.
رضا عباسی پیرو سنت کمال‌الدین بهزاد بود و همچنین، از نگارگران نسل قبل از خود مثل شیخ محمد و میرزاعلی تأثیر پذیرفت. رویین پاکباز سه دوره کاری برای رضا عباسی معرفی می‌کند: در قزوین و کارگاه سلطنتی اصفهان؛ مستقل از دربار؛ و بازگشت به کارگاه سلطنتی اصفهان.
رضا عباسی در بازنمایی فیگور انسان و حیوان تبحر زیادی داشت و در آثارش از ارزش بصری خط برای نمایش حجم‌ها و چین لباس‌ها استفاده می‌کرد. عمده آثار برجای مانده از رضا عباسی به صورت طراحی و نقاشی تگ برگ است. او همچنین در تربیت نگارگران شناختهشدهای چون معین مصور و شفیع عباسی دست داشته است.
