سهند حسامیان

سهند حسامیان، مجسمه‌ساز معاصر در شهر تهران متولد شده است. او دوران تحصیلات آکادمیک را در دانشکده‌ی هنرهای زیبای تهران سپری کرد و درجه‌ی کارشناسی رشته‌ی مجسمه‌سازی را در سال 1386 دریافت نمود. مجسمه‌های حسامیان نخستین‌بار در سال 1378 در نمایشگاهی گروهی با عنوان «هنرجویان کارگاه لاله» در گالری لاله‌ی تهران به نمایش درآمد. سال 1384 در چهاردهیمن دوره‌ی بی‌ینال مجسمه‌سازی معاصر تهران شرکت کرد، نامزد دریافت جایزه‌ی بینال تم شد و جایزه‌ی شهرداری را در این رویداد از آن خود کرد. نخستین تجربه‌ی بین‌المللی این هنرمند در سال 1385 در مکزیکوسیتی، در قالب نمایشگاهی گروهی با عنوان «مجسمه‌سازی ایران در مکزیک» رقم خورد. سال 1386 در اولین سمپوزیوم بین‌المللی تهران، موفق به کسب جایزه‌ی سوم شد. یک‌سال پس از آن مجسمه‌های خود را به‌صورت انفرادی در گالری آو تهران، به نمایش درآورد. 

آثار این هنرمند در قالب نمایشگاه‌های گروهی در مراکزی چون کالج سلطنتی هنر، گالری ورسو (تورین)، گالری ثِرد لاین (دبی)، گالری آ.ب (لوتسرن)، ویلا امپان (بروکسل)، موزه‌ی ملی آدرین دوبوشه، گالری فرِم (ولز)، گالری ستاره (درسلدورف)، موزه‌ی پرا (استانبول) گالری ترایمف (مسکو)، نارا (ژاپن)، فضای هنری بولوک بویوک ولیده هان (استانبول)، بوستان مجسمه‌سای یورکشایر (انگلستان)، موزه‌ی هنرها معاصر کارایتسف (آلماتی قزاقستان)، گالری نیکولاس فلامل (پاریس)، پاراسول یونیت (لندن) و ... حضور یافته است. سال 1393 آثار او در نمایشگاهی انفرادی با عنوان «خلوت» در گالری ثرد لاین لندن نمایش داده شد و همچنین نمایشگاه انفرادی چیدمان او با عنوان «سلوک» در سال 1392 در همین گالری برگزار شد.  همچنین حضور در آرت‌فرهای بسیاری در کارنامه‌ی حسامیان به چشم می‌خورد که می‌توان به نمایش آثار او در دِرا آرتفر لندن توسط کالکتورز ادیشنز (1398)، آرتفر فریز لندن توسط گالری ثِرد لاین (1399)، آرت‌فر فریز نیویورک توسط زیرزمین دستان (1400)، آرت‌فر «آسیا اکنون» پاریس توسط پلاس 2 (1400) و آرت دبی توسط گالری ثرد لاین (1400) اشاره کرد. 

حسامیان در انجمن مجسمه‌سازان ایران عضویت دارد. مدیریت کمیته‌ی انجمن ملی مجسمه‌سازان را بر عهده داشته است. عضویت در هیئت مدیره‌ی ششمین بی‌ینال مجسمه سازی معاصر تهران و هیئت داوران سومین دوسالانه‌ی مجسمه‌های شهری تهران نیز از دیگر فعالیت‌های این هنرمند بوده است. شاید بهترین توصیف برای درک شیوه‌ی کاری حسامیان و آثار او، در استیتمنت نمایشگاه «تویزه» و به قلم خود هنرمند باشد: «بخش بزرگی از اصول و کارهای من به مکاشفه‌ی رابطه‌ی بین معماری، صنایع ایرانی و نمادگرایی معنوی آن اختصاص دارد. هدف من، نمایش هندسه به عنوان اصل مجسمه است، با دادن ساختاری مستقل به آنچه که به طور سنتی محکوم به مسطح بودن است. با استفاده از اشکال هندسی که یادآور عناصر معماری ایرانی و تزیینات آن است، امیدوارم که مخاطب را با گذشته‌ی تاریخی آنها درگیر کرده و چشم انداز جدیدی را پیشنهاد کنم. به عنوان مثال، برداشت معاصر از گنبد با استفاده از رسانه‌های نوآورانه‌ای مانند شبکه و پودر ماورای بنفش، نه تنها اثر را تغییرپذیر می‌کند، بلکه اجازه‌ی اکتشاف فضاهای داخلی و بیرونی را نیز امکان‌پذیر می‌کند و رابطه‌ی چندوجهی نوگرایی و سنت را به نمایش در می‌آورد.»

 فریدون آو نیز مناسبت برگزاری این نمایشگاه که خود گردآوری آن را بر عهده داشته می‌نویسد: « من آثار او را «مجسمه» نمی‌نامم، چون او به مفهوم واقعی، مجسمه‌سازی نمی‌کند. وقتی اثر هنری، بیننده را در آغوش می‌گیرد و او را احاطه می‌کند، لاجرم اثر فراتر از بُعد سوم رفته و به بُعد چهارم می‌رسد (مانند آثاری از ریچارد سِرا، سیا ارمجانی، کریستو و دیگران.( با تماشای آثار سهند، بلافاصله هنر هندسی اسلامی به ذهن خطور می‌کند، ولی به نظر من، این آثار، نوعی بداهه‌سازی سرخوشانه و مردانه‌ای است، مبتنی بر خاطراتی مانده از دوران کودکی، یادآوری بازدید از خانه‌هایی در جنوب ایران، حالت و آئین مرموز احاطه شدن در تاریکی، با نفوذ نورهایی رسوخ‌کننده، و کشف فضاهایی اسرارآمیز و تبدیل آن‌ها به حجم و اَشکال هندسی.»