عکس‌های شادی قدیریان بن‌مایه‌های فیمنستی دارند. او در عکس‌هایش می‌کوشد تا نگاه جامعه‌ی ایرانی به زنان را به چالش بکشد. قدیریان «با مجموعه عکس‌هایی تحت عنوان «قاجار» که زن ایرانی را با پوشش قاجاری همراه شیئی برگرفته از زندگی مدرن نشان می‌داد، شهرتی بین‌المللی یافت». آثاری از این مجموعه به موزه‌های معتبر جهانی راه یافته‌اند.
شادی قدیریان در سال 1376 دوره‌ی کارشناسی عکاسی را در دانشگاه آزاد اسلامی گذراند. او نخستین کارنمای داخلی خود را در سال 1377 در گالری گلستان برپا کرد. عکس‌های او با اقبال جهانی مواجه شد و خیلی زود به محافل بین‌المللی هنر راه پیدا کرد. او با عکس‌هایش در سال 1383 در بی‌ینال عکس مسکو شرکت کرد. سال 1387 کارنمایی انفرادی آثار او در موزه‌ی هنر لس‌آنجلس برگزار شد. آثار او طی این سال‌ها به‌صورت گروهی و انفرادی در داخل ایران و نیز کشورهایی نظیر ترکیه، هندوستان، امارات، انگلستان و امریکا نمایش داده شده است.
اغلب عکس های او مبتنی بر عامل تضاد و غافلگیری است. با جایگزینی و قرار دادن عناصر در موقعیت‌های غیرمنتظره موقعیتی پارودیک و انتقادی می‌سازد که جایگاه زن در جامعه‌ی مردسالار ایرانی را به چالش می‌کشد. برای مثال در مجموعه عکس‌های «مثل هر روز» که در سال 1381 گرفت، زنانی با چادری‌‌های گل‌دار را به تصویر می‌کشد که عناصری مربوط به امور خانه‌داری نظیر اتو، جارو دستی، دستکش ظرفشویی، جارو، ماهیتابه، رنده، کفگیر و ... به جای چهره‌هاشان نشسته است. او در این عکس‌ها تعریف هویت زن ایرانی در چارچوب خانه‌داری و تقلیل زندگی او به این نقش را به شکلی صریح و گزنده به باد انتقاد می‌گیرد. این عکس‌ها از زاویه‌ی مقابل و به سیاق عکس‌های پرسنلی ثبت شده‌اند. گویی قرار است روی مدارک هویتی کسانی نصب شوند که تمام زندگی‌شان در کارِ خانگی خلاصه می‌شود. او درمجموعه‌ی «مربع سفید» نیز از سازوکار مشابهی بهره می‌گیرد. اگرچه موضوع این عکس‌ها جنگ است، اما قدیریان کماکان از موضعی زنانه به این پدیده می‌پردازد. نارنجکی که در سبد میوه، کنار سیب‌‌ها و پرتغال‌ها، خمپاره‌ای عمل‌نکرده میان یک تخت‌خواب دونفره و تصاویری از این دست. حضور غافلگیرکننده‌ی ادوات جنگی در قاب‌های خانگی، با ایجاد اختلال در محور جانشینی و همنشینی روزمره، نفوذ و حضور تأثیرات جنگ در کنه زندگی یک زن خانه‌دار را تصویر می‌کند. این عکس‌ها نشان می‌دهند که تهدید دائمی جنگ به بخشی از زندگی روزمره تبدیل می‌شود و در گوشه و‌کنار خانه، همتراز با لوازم زندگی تجسد می‌یابد. رویین پاکباز در توصیف آثار قدیریان می‌نویسد: «قدیریان غالباً در آثارش با استفاده از شیوه‌ی صحنه‌آرایی و یا تلفیق فضاهای خصوصی با رویدادهای اجتماعی به ساخت اجتماعی جنسیت زنانه در بستر فضای تاریخی و تقابل سنت و تجدد می‌پردازد.»
اولین حضور شادی قدیریان در حراج‌ها به خرداد 1385 (می 2006) به حراج‌خانه کریستیز بازمی‌گردد. آثار او تا اکتبر سال 2021، 54 مرتبه در حراج‌های داخلی و خارجی حضور یافته و 80 درصد از آثارش در حراج‌های بین‌المللی به فروش رسیده است. گرانترین اثر او تا سال 2021 در حراج تهران به مبلغ 37500 دلار در 7 ادیبهشت 1389 چکش خورده است.
