جامی است که عقل آفرین می‌زندش
صد بوسه ز مهر بر جبین می‌زندش
این کوزه‌گر دهر چنین جام لطیف
می‌سازد و باز بر زمین می‌زندش
خیام نیشابوری-
شاید همین رباعی از خیام، بتواند دریچه‌ی روشنی برای نگاه ایرانشهری به زمان، به دست داده باشد. زمانی که در گردش است و پیوسته در حال نو شدن و فراشگرد. حماسه روح فرهنگ ایران است که خود را در پی هر گسست، بازمی‌نماید. گزینش گزاره‌های تصویری این مجموعه که در چهارچوب چشم‌اندازهای برزگری و طبیعی، اشارتی بر زمان و پیکرواری (جسمانیت) در فضایی امروزین دارد.
