نقاشی کردن برای من ضرورتی اجتناب ناپذیر است مثل رشد مو یا روند پیر شدن. دوران همه‌گیری کووید که همه ناچار به زندگی در فضای محدود خانه ها بودیم، شروع به کار روی مقواهایی کردم که در دسترسم بود. محدودیت مواد داشتم اما با شور و هیجان نقاشی می کردم. گرفتار کرونا شدم و در بیمارستان بستری. آنجا هم نقاشی رهایم نکرد اما این بار نقاش، حکیم نظامی بود و من فقط می خواندم و تصاویر را در ذهن نقاشی می کردم. بعدها تصمیم گرفتم سری به باغ نظامی بزنم و مجموعه حاضر، نتیجه این گشت و گذار است.
